19 საუკუნე ხანა, როცა ლიტერატურით "თვრებოდა" ყველა... უდიდესი კლასიკოსებითა და უდიდესი გენიით გაზავებული ხელოვნება! სწორედ 18-19 საუკუნეში გაჩნდა ფასდაუდებელი ღვაწლი... ღვაწლი,რომელმაც საქართველო ჩვენამდე მოიტანა!ოქროს ხანამ საქართველოს ისტორიას ნათელი მოჰფინა... გადაიფურცლა აღზევების ფურცელი! აკაკი, ილია, ვაჟა, გალაკტიონი... თებერვლიანები თუ სხვა დიდი ხელოვანები... - სწორედ მათ შექმნეს სულითხორცამდე სათაყვანებელი ფენომენი - რასაც ლიტერატურა ჰქვია! შ. რუსთაველის დროიდან მოყოლებული ტრადიციული ლექსი (რითმები 1-3 - 2-4) ინერგებოდა... იხვეწებოდა! (განიცდიდა პროგრესს) დიდი მეტაფორებისა თუ სხვა ტროპიული მეტყველების საშუალებებით შემკული ლიტერატურა უკვდავების ხანად იქცა... გაჩნდა კონვენციური ლექსი... ლექსი, რომელიც უმეტესად სამიჯნურო / პატრიოტული ჟანრის იყო. გადმოსცემდა ამა თუ იმ ემოციას, რასაც "ტკივილით სიყვარული" ერქვა... მიდიოდა დრო "ვითა სიზმარი ღამისა" კონვენციური ლექსი კვლავ მოწოდების სიმაღლეზეა... 21-საუკუნეშიც კი! აკაკის "ხატის წინ" გალაკტიონის "სილაჟვარდე ანუ ვარდი სილაში" ილიას "ლოცვა" ვაჟას "რამ შემქმნა ადამიანად?!" პოემები თუ სხვა... - (აქ მაჯისცემა არ ეყრდნობა დოგმათა ჩარჩოს...)/დ. კამკამიძე/
- ავტორი დ. კამკამიძე (პუბლიცისტური წერილის ნაწყვეტი)
Подписаться на:
Комментарии к сообщению (Atom)
Комментариев нет:
Отправить комментарий